KL Auschwitz to były niemiecki obóz koncentracyjny i zagłady, który Niemcy zbudowali na początku II wojny światowej, na terenach okupowanych przez Niemców, w tym przypadku stało się to na ziemi oświęcimskiej. Początkowo byli tutaj przywożeni prawie wyłącznie Polacy, po fali ich masowych aresztowań, a pierwszy transport aresztowanych Polaków – więźniów politycznych – miał miejsce 14 czerwca 1940 roku – ten pierwszy transport dotarł tutaj z więzienia w Tarnowie. Tego dnia zastępca komendanta obozu Hauptsturmfuehrer SS Karl Fritzsch powiedział do tych pierwszych polskich więźniów Auschwitz „Przyjechaliście tutaj nie do sanatorium, tylko do niemieckiego obozu koncentracyjnego, z którego nie ma innego wyjścia jak tylko przez komin. Jeśli się to komuś nie podoba to może zaraz pójść na druty. Jeśli są w transporcie Żydzi, to nie mają prawa żyć dłużej niż 2 tygodnie. Jeśli są księża, mogą żyć jeden miesiąc, reszta trzy miesiące.” Dopiero od 1942 roku niemiecki obóz KL Auschwitz został mianowany przez Niemców jednym z ośrodków tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej, czyli niemieckiego nazistowskiego planu wymordowania Żydów, którzy zamieszkiwali na całym okupowanym przez Niemcy, podczas II wojny światowej terenie, zatem nie tylko w Polsce (plan ten w języku niemieckim nosił nazwę „Endlösung der Judenfrage”). W 1940 roku zwieziono tutaj ok. 8.000 więźniów, w 1941 roku ta liczba wzrosła do ponad 26.000 (w tym około 15.000 to byli Polacy, ok. 10.000 stanowili jeńcy radzieccy, a ponad 1.000 Żydzi). Natomiast od 1942 roku, po włączeniu KL Auschwitz do planu masowego mordowania Żydów liczba więźniów w obozie zaczęła gwałtownie wzrastać: w 1942 roku zwieziono tutaj z całej okupowanej przez Niemcy Europy ok. 197.000 Żydów, rok później 270.000, a w roku 1944 ponad 600.000. W tym samym okresie, czyli w latach 1942-1944 osadzono w KL Auschwitz około 160.000 Polaków, Cyganów, Białorusinów, Ukraińców, Czechów, Francuzów i przedstawicieli innych narodowości. W sierpniu 1944 r. ( szczytowy moment liczebności obozu) w obozie przebywało około 400 tys. osób: 195 tys. nie-Żydów i około 205 tys. Żydów. Łącznie ta „fabryka śmierci” pochłonęła ponad 1.100.000 niewinnych i bezbronnych istnień, cywilów, w tym dzieci, kobiety, osoby starsze i mężczyzn, w większości Żydów. Masakra więźniów jaką na masową skalę przeprowadzili w KL Auschwitz Niemcy, to jedna z najbardziej haniebnych kart w dziejach świata. W 1947 roku w części obozu utworzono Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, pomnik i instytucję kultury dokumentującą zbrodnie niemieckie w okupowanej Polsce. Muzeum jest nie tylko pomnikiem pamięci, ale też miejscem edukacji i swoistym memento, które powinno zawsze nam przypominać dokąd już nigdy jako ludzkość nie powinniśmy dojść…